To Top

„Słownik polskiego języka przyrodniczego” jest autorskim projektem Grzegorza Bobrowicza. Prace nad słownikiem zostały zapoczątkowane w roku 1990, a od roku 2010 prowadzone są intensywnie. Słownik jest zbiorem wyrazów opisujących dziką przyrodę Polski; głównie w skali makroskopowej (pominięto skalę mikro, budowę wewnętrzną organizmów, procesy fizjologiczne). Obejmuje on nazwy używane obecnie i dawniej, w tym gwarowe i ludowe. Słownik adresowany jest do wszystkich którym bliska jest dzika przyroda Polski. Więcej

Zakres tematyczny Słownika:

  • nazwy gatunków roślin Polski – dzikich i zadomowionych, m.in. grzybów, porostów, mszaków, paprotników, roślin nasiennych;
  • nazwy gatunków zwierząt Polski – dzikich i zadomowionych, m.in. mięczaków, stawonogów, kręgowców;
  • nazwy części roślin i zwierząt;
  • głosy zwierząt;
  • nazwy środowisk przyrodniczych, zbiorowisk roślinnych;
  • nazwy rzeźby terenu, wód, gleb; określenia miejsc w terenie itp.;
  • nazwy używane w leśnictwie dotyczące lasów, ich części itp.;
  • nazwy łowieckie dotyczące zwierząt, sposobów ich wabienia i in.;
  • nazwy używane w wędkarstwie dotyczące wód, ich fragmentów i in.;
  • nazwy używane w rolnictwie dotyczące obszarów rolnych, ich fragmentów i in.;
  • nazwy meteorologiczne, m.in. stany pogody, zjawiska na niebie itp.;
  • nazwy pór roku, miesięcy, pór dnia.

Obecnie w Słowniku znalazły się między innymi w dużej części kompletne nazwy gatunków takich grup systematycznych, jak: grzyby, porosty, paprotniki, rośliny nasienne; chrząszcze (część), motyle (część), prostoskrzydłe, ważki, mięczaki, minogi, ryby, ptaki. W przygotowaniu mszaki; pajęczaki, owady (pozostałe grupy), wije, skorupiaki, płazy, gady, ssaki.

Prezentowana część Słownika liczy około 15 tysięcy haseł. Docelowo szacuję, że objętość Słownika sięgnie około 50 tysięcy haseł. Na razie pozostawiam otwartą kwestię cytatów do poszczególnych haseł. Do niektórych haseł je zamieszczam; zwłaszcza cytaty nawiązujące do pochodzenia nazwy. Wykaz źródeł

Zapraszam wszystkich miłośników polskiego języka przyrodniczego do dzielenia się swoimi uwagami na temat Słownika lub poszczególnych jego haseł. Mniej

BIAŁA WIERZBA lud. suw. p. wierzba w zn. 1a.

PROSTA WIERZBA lud. suw. p. wierzba w zn. 1a.

WIERZBA
1a. bot. <nazwa rodzimych gatunków drzew z rodziny wierzbowatych Salicaceae (daw./lud.
babica, hierba, hierbowe drzewo, iwa, iwina, jerzba, mierzba, rokita, werba, wierba,
wierbina, wierzbiak, wierzbina, wirba, wirzba, wirzbina, wiyrba, wiyrbka, wiyrzba,
wizba, wróżba, zierzba)>:
Δ WIERZBA ALPEJSKA Salix alpina (in. w. Jacquina),
Δ WIERZBA BIAŁA S. alba (in. wierzba, w. giętka, w. głowiasta, w. polna, w. polska, w.
pospolita, w. przydrożna, w. srebrna, wierzba złota; daw./lud. biała wierzba, białe witki,
białowierzb, blińdzia, prosta wierzba, wierzbiak, wierzbina, wirba, wiyrba, wotocha,
wotowierzba, złota wierzba, złotocha, złotowierzb, złotowierzba, żółtowierzb),
Δ WIERZBA BORÓWKOLISTNA S. myrtilloides (in. w. bagienna, w. karłowata),
Δ WIERZBA CZARNIAWA S. myrsinifolia (in. w. czarna, w. czerniejąca),
Δ WIERZBA DŁUGOKOŃCZYSTA S. x dasyclados (in. w. długolistna),
Δ WIERZBA DWUBARWNA S. bicolor,
Δ WIERZBA IWA S. caprea (in. w. kozia, w. palmowa; daw./lud. bagniąć, bagniątko,
blindzia, drzewo palmowe, iła, iwa, iwina, iwka, iwowa palma, iwowe drzewo, jewina,
jewnik, jiwa, jiwowe drzewo, karklina, korklina, krzewina, lewina, liw, liwa, liwina, lwa,
łozina, rokicina, rokita, wiejałk, wiejałek, wierba, wierbina, wierzbołoza, wijąg, wijełk,
wiklina, wjiła, wjiwa, wiwa),
Δ WIERZBA KRUCHA S. fragilis (in. w. polna, w. przydrożna, w. zaroślowa; daw./lud.
jerzbina, kruchodrzew, kruchowierzb, kruszyna, rokita, tresklina, trzesklina, wierba,
wiewa, wiyrba),
Δ WIERZBA LAPOŃSKA S. lapponum: Wysoko w Karkonoszach, w wilgotnych miejscach
wśród kosodrzewiny, zwracają uwagę kępy niskiego krzewu, odcinające się od innych roślin
wyraźnie szarą barwą. Tym krzewem, zaledwie do 2 m wysokim jest wierzba lapońska.
FABISZ. Sudety 58.
Δ WIERZBA OSZCZEPOWATA S. hastata,
Δ WIERZBA PIĘCIOPRĘCIKOWA S. pentandra (in. w. czeremchowa, w. laurolistna, w.
laurowa, w. łozdna, w. łozina, w. łozna, w. wawrzynowa; daw./lud. łozina, łożyna,
złotocha, złotucha),
Δ WIERZBA PŁOŻĄCA S. repens,
Δ WIERZBA PŁOŻĄCA PIASKOWA S. repens subsp. arenaria,
Δ WIERZBA PURPUROWA S. purpurea (in. w. koszykarska, w. wikle, w. wiklina, w.
wodna, wiklina; daw./lud. buszderewa, pręciny, wierzbina, wierzbołóz, wikla, wikle,
wiszyna, witwa, witwina, wypletka),
Δ WIERZBA ROKITA S. repens subsp. rosmarinifolia (in. rokita, wierzba rozmarynowa;
daw./lud. blekit, blekita, kałużnica, rekiecina, rokicina),
Δ WIERZBA SIWA S. eleagnos (in. w. brzegowa),
Δ WIERZBA SZARA S. cinerea (in. łoza, wierzba łoza, w. popielata, w. siwa),
Δ WIERZBA SZWAJCARSKA S. helvetica,
Δ WIERZBA ŚLĄSKA S. silesiaca (lud. samowzion),
Δ WIERZBA SNIADA S. starkeana,
Δ WIERZBA TRÓJPRĘCIKOWA S. triandra (in. w. łoza, w. migdałowa; daw./lud. łoza,
łozina),
Δ WIERZBA USZATA S. aurita (in. w. szerokolistna, w. uszkowata; daw./lud. łoza, łozina,
rokicina),
Δ WIERZBA WAWRZYNKOWA S. daphnoides,
Δ WIERZBA WICIOWA S. viminalis (in. w. długolistna, w. koszykarska, w. koszykowa,
w. witwa, witwa; daw./lud. konopianka, kozlena, kozlina, koźlina, łoza, łozina,
mlekicina, mlekić, mlekita, młokicina, młokocina, mołokita, rokicina, wiklina,
witlina, witwina, włókicina, wyturnica),
Δ WIERZBA WYKROJONA S. retusa (in. w. Kitajbela),
Δ WIERZBA WYNIOSŁA S. x rubens,
Δ WIERZBA ZIELNA S. herbacea (in. w. nibyzielna),
Δ WIERZBA ŻYŁKOWANA S. reticulata.
1b. bot. <nazwa zadomowionych u nas gatunków drzew z rodziny wierzbowatych >:
Δ WIERZBA AMERYKANKA S. eriocephala,
Δ WIERZBA GĘSTOLISTNA S. cordata,
Δ WIERZBA OSTROLISTNA S. acutifolia.

WIERZBA PODWIŚLAŃSKA lud. sand. p. topola (czarna).

ZŁOTA WIERZBA p. wierzba (biała).

  • 1

© Copyright 1990-2025 Grzegorz Bobrowicz. Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie zdjęć i treści wymaga pisemnej zgody autora.

Powrót do góry