„Słownik polskiego języka przyrodniczego” jest autorskim projektem Grzegorza Bobrowicza. Prace nad słownikiem zostały zapoczątkowane w roku 1990, a od roku 2010 prowadzone są intensywnie. Słownik jest zbiorem wyrazów opisujących dziką przyrodę Polski; głównie w skali makroskopowej (pominięto skalę mikro, budowę wewnętrzną organizmów, procesy fizjologiczne). Obejmuje on nazwy używane obecnie i dawniej, w tym gwarowe i ludowe. Słownik adresowany jest do wszystkich którym bliska jest dzika przyroda Polski. Więcej
Zakres tematyczny Słownika:
Obecnie w Słowniku znalazły się między innymi w dużej części kompletne nazwy gatunków takich grup systematycznych, jak: grzyby, porosty, paprotniki, rośliny nasienne; chrząszcze (część), motyle (część), prostoskrzydłe, ważki, mięczaki, minogi, ryby, ptaki. W przygotowaniu mszaki; pajęczaki, owady (pozostałe grupy), wije, skorupiaki, płazy, gady, ssaki.
Prezentowana część Słownika liczy około 15 tysięcy haseł. Docelowo szacuję, że objętość Słownika sięgnie około 50 tysięcy haseł. Na razie pozostawiam otwartą kwestię cytatów do poszczególnych haseł. Do niektórych haseł je zamieszczam; zwłaszcza cytaty nawiązujące do pochodzenia nazwy. Wykaz źródeł
Zapraszam wszystkich miłośników polskiego języka przyrodniczego do dzielenia się swoimi uwagami na temat Słownika lub poszczególnych jego haseł. Mniej
WIDŁAK
1a. bot. <nazwa rodzimych gatunków roślin z gromady widłaków Lycopodiophyta (daw./lud.
akant, babi mur, babimor, babimur, swarzybaba, wilcze łapy)>:
Δ WIDŁAK GOŹDZISTY Lycopodium clavatum (in. babimór, widłak, w. babimor, w.
babimór, w. babimur, w. czołga, w. dzieraża, w. likopodium, w. maczugowaty, w.
włóczka, w. włócznia, w. włóczykij, w. zielonka; daw./lud. babimur, babiząb,
babskie kołtuny, czarci drabina, czołga, dercza, dereza, dierazna, dieraźnik, diereza,
dzieracha, dzieraza, dzierazna, dziereza, dzierzęga, gorcowe ziele, kołtun, kotczyogon,
kulibaba, lwia łapa, łapa niedźwiedzia, mąka czarownic, mech włóczący, m. żmijowaty,
młorzebob,moczi baba, morzybab, niedźwiedzia łapa, nietota, niętoła, pas świętego
Jana, pasek świętego Jana, pazurki, pelesznyk, pociągacze, stonóg, swarzybaba, szner,
świętego Jana pas, uzełzanka, uździanka, warkocznica, warkocznik, widełki,
widłaczek, wiewiórczyn, wilcy ogon, wilczy pazur, wiwier, włóczęga, w. babimór,
włóczka, włóka, żółty proszek),
Δ WIDŁAK JAŁOWCOWATYLycopodium annotinum (in. w. bezszypułkowy, w. gajowy, w.
jednoletni; daw./lud. kulibaba, dercza jałowcowata, mech jałowcowaty,
morzybabzęczyzna).
1b. bot. <nazwa innych gatunków roślin>:
Δ WIDŁAK p. wroniec widlasty.
Δ WIDŁAK ALPEJSKI p. widlicz alpejski.
Δ WIDŁAK BŁOTNY p. widłaczek torfowy.
Δ WIDŁAK CYPRYSOW(AT)Y p. widlicz cyprysowy.
Δ WIDŁAK DIABLI p. wroniec widlasty.
Δ WIDŁAK ISSLERA p. widlicz Isslera.
Δ WIDŁAK PŁASKI p. widlicz spłaszczony.
Δ WIDŁAK SPŁASZCZONY p. widlicz spłaszczony.
Δ WIDŁAK SPŁAWOWY p. widłaczek torfowy.
Δ WIDŁAK TORFOWISKOWY p. widłaczek torfowy.
Δ WIDŁAK TORFOWY p. widłaczek torfowy.
Δ WIDŁAK WIERZBOWATY p. widlicz spłaszczony.
Δ WIDŁAK WORONIEC p. wroniec widlasty.
Δ WIDŁAK WRONIEC p. wroniec widlasty: Widłak wroniec występuje w naszych górach
dość często w miejscach cienistych, w lasch i wśród skał. Pospolity jest w reglu górnym, a w
Karkonoszach także w kosodrzewinie, gdzie rośnie licznie pomiędzy blokami skał. FABISZ.
Sudety 48.
Δ WIDŁAK ZEGLEJ p. widlicz spłaszczony.
Δ WIDŁAK ZEILLERA p. widlicz Zeillera.
2. łow. <……>
Najnowsze komentarze