„Słownik polskiego języka przyrodniczego” jest autorskim projektem Grzegorza Bobrowicza. Prace nad słownikiem zostały zapoczątkowane w roku 1990, a od roku 2010 prowadzone są intensywnie. Słownik jest zbiorem wyrazów opisujących dziką przyrodę Polski; głównie w skali makroskopowej (pominięto skalę mikro, budowę wewnętrzną organizmów, procesy fizjologiczne). Obejmuje on nazwy używane obecnie i dawniej, w tym gwarowe i ludowe. Słownik adresowany jest do wszystkich którym bliska jest dzika przyroda Polski. Więcej
Zakres tematyczny Słownika:
Obecnie w Słowniku znalazły się między innymi w dużej części kompletne nazwy gatunków takich grup systematycznych, jak: grzyby, porosty, paprotniki, rośliny nasienne; chrząszcze (część), motyle (część), prostoskrzydłe, ważki, mięczaki, minogi, ryby, ptaki. W przygotowaniu mszaki; pajęczaki, owady (pozostałe grupy), wije, skorupiaki, płazy, gady, ssaki.
Prezentowana część Słownika liczy około 15 tysięcy haseł. Docelowo szacuję, że objętość Słownika sięgnie około 50 tysięcy haseł. Na razie pozostawiam otwartą kwestię cytatów do poszczególnych haseł. Do niektórych haseł je zamieszczam; zwłaszcza cytaty nawiązujące do pochodzenia nazwy. Wykaz źródeł
Zapraszam wszystkich miłośników polskiego języka przyrodniczego do dzielenia się swoimi uwagami na temat Słownika lub poszczególnych jego haseł. Mniej
MONTWA TRZMIEL p. trzmielina (brodawkowata).
MONTWA TRZMIEL p. trzmielina (zwyczajna).
TRZMIEL
1a. entom. <nazwa owadów społecznych, błonkówek, z rodziny pszczołowatych Apidae (daw./lud.
brzmiel, cmiel, ćmiel, ćmiyl, pszmiel, śćmiel)>:
Δ TRZMIEL CIEMNOPASY Bombus ruderatus,
Δ TRZMIEL CZARNOPASKOWANY B. schrencki,
Δ TRZMIEL GAJOWY B. lucorum,
Δ TRZMIEL GRZBIETOPLAM B. maculidorsis,
Δ TRZMIEL KAMIENNIK B. lapidarius,
Δ TRZMIEL LEŚNY B. pratorum,
Δ TRZMIEL OGRODOWY B. hortorum,
Δ TRZMIEL OLBRZYMI B. fragrans,
Δ TRZMIEL OZDOBNY B. distinguendus,
Δ TRZMIEL PARKOWY B. hypnorum (in. t. drzewny),
Δ TRZMIEL PASKOWANY B. subterraneus,
Δ TRZMIEL RDZAWOODWŁOKOWY B. pomorum,
Δ TRZMIEL RÓŻNOBARWNY B. soroeensis,
Δ TRZMIEL RUDONOGI B. ruderarius,
Δ TRZMIEL RUDOSZARY B. sylvarum,
Δ TRZMIEL RUDY B. pascuorum,
Δ TRZMIEL STEPOWY B. laesus,
Δ TRZMIEL SZARY B. veteranus,
Δ TRZMIEL SZEŚCIOZĘBNY B. wurfleini,
Δ TRZMIEL TAJGOWY B. jonellus,
Δ TRZMIEL WIELKI B. magnus,
Δ TRZMIEL WIELKOOKI B. confusus,
Δ TRZMIEL WSCHODNI B. semenoviellus,
Δ TRZMIEL WYSOKOGÓRSKI B. pyrenaeus,
Δ TRZMIEL WYŻYNNY B. mesomelas,
Δ TRZMIEL ZAMASKOWANY B. cryptarum (in. t. wąskopasy),
Δ TRZMIEL ZIEMNY B. terrestris,
Δ TRZMIEL ZMIENNY B. humilis,
Δ TRZMIEL ŻÓŁTOPASY B. sichelli,
Δ TRZMIEL ŻÓŁTY B. muscorum.
1b. entom. <formy trzmiela ze względu na długość narządów gębowych>: Kwiaty orlika zapylane
są głównie przez trzmiele długopyszczkowe, które w zamian korzystają z jego nektaru.
Trzmiele krótkopyszczkowe radzą sobie w inny sposób. Przegryzają ostrogę i rabują nektar bez
zapylania kwiatów. GIŻA Kłodz. 62.
Δ TRZMIEL DŁUGOPYSZCZKOWY
Δ TRZMIEL KRÓTKOOPYSZCZKOWY
2. bot. <nazwa różnych roślin>:
Δ TRZMIEL p. cykoria (podróżnik).
Δ TRZMIEL p. ligustr pospolity.
Δ TRZMIEL p. trzmielina (brodawkowata).
Δ TRZMIEL, T. ZWYCZAJNY p. trzmielina (zwyczajna).
Najnowsze komentarze