„Słownik polskiego języka przyrodniczego” jest autorskim projektem Grzegorza Bobrowicza. Prace nad słownikiem zostały zapoczątkowane w roku 1990, a od roku 2010 prowadzone są intensywnie. Słownik jest zbiorem wyrazów opisujących dziką przyrodę Polski; głównie w skali makroskopowej (pominięto skalę mikro, budowę wewnętrzną organizmów, procesy fizjologiczne). Obejmuje on nazwy używane obecnie i dawniej, w tym gwarowe i ludowe. Słownik adresowany jest do wszystkich którym bliska jest dzika przyroda Polski. Więcej
Zakres tematyczny Słownika:
Obecnie w Słowniku znalazły się między innymi w dużej części kompletne nazwy gatunków takich grup systematycznych, jak: grzyby, porosty, paprotniki, rośliny nasienne; chrząszcze (część), motyle (część), prostoskrzydłe, ważki, mięczaki, minogi, ryby, ptaki. W przygotowaniu mszaki; pajęczaki, owady (pozostałe grupy), wije, skorupiaki, płazy, gady, ssaki.
Prezentowana część Słownika liczy około 15 tysięcy haseł. Docelowo szacuję, że objętość Słownika sięgnie około 50 tysięcy haseł. Na razie pozostawiam otwartą kwestię cytatów do poszczególnych haseł. Do niektórych haseł je zamieszczam; zwłaszcza cytaty nawiązujące do pochodzenia nazwy. Wykaz źródeł
Zapraszam wszystkich miłośników polskiego języka przyrodniczego do dzielenia się swoimi uwagami na temat Słownika lub poszczególnych jego haseł. Mniej
CIS
1a. bot. CIS POSPOLITY <Taxus baccata, rodzimy gatunek drzewa z rodziny cisowatych Taxaceae
(in. cis, c. jagodowy, c. zwyczajny; daw./lud. ciesina, cision, koński zieli, końskie ziele,
kôński zieli)>: Na terenie Borów Tucholskich znajduje się najstarszy rezerwat w Polsce. Od
1827 roku chroni on nasze największe naturalne stanowisko cisa. Najstarszy okaz ma 750 lat, a
na powierzchni około 35 hektarów rośnie kilka tysięcy tych drzew. FABIJ. Puszcze 45.
1a. bot. <nazwa innych drzew>:
Δ CIS gw. ostródz.-warm.-mazur. p. modrzew (europejski).
Δ CIS BIAŁY lud. podl. p. jodła pospolita.
Najnowsze komentarze