To Top

„Słownik polskiego języka przyrodniczego” jest autorskim projektem Grzegorza Bobrowicza. Prace nad słownikiem zostały zapoczątkowane w roku 1990, a od roku 2010 prowadzone są intensywnie. Słownik jest zbiorem wyrazów opisujących dziką przyrodę Polski; głównie w skali makroskopowej (pominięto skalę mikro, budowę wewnętrzną organizmów, procesy fizjologiczne). Obejmuje on nazwy używane obecnie i dawniej, w tym gwarowe i ludowe. Słownik adresowany jest do wszystkich którym bliska jest dzika przyroda Polski. Więcej

Zakres tematyczny Słownika:

  • nazwy gatunków roślin Polski – dzikich i zadomowionych, m.in. grzybów, porostów, mszaków, paprotników, roślin nasiennych;
  • nazwy gatunków zwierząt Polski – dzikich i zadomowionych, m.in. mięczaków, stawonogów, kręgowców;
  • nazwy części roślin i zwierząt;
  • głosy zwierząt;
  • nazwy środowisk przyrodniczych, zbiorowisk roślinnych;
  • nazwy rzeźby terenu, wód, gleb; określenia miejsc w terenie itp.;
  • nazwy używane w leśnictwie dotyczące lasów, ich części itp.;
  • nazwy łowieckie dotyczące zwierząt, sposobów ich wabienia i in.;
  • nazwy używane w wędkarstwie dotyczące wód, ich fragmentów i in.;
  • nazwy używane w rolnictwie dotyczące obszarów rolnych, ich fragmentów i in.;
  • nazwy meteorologiczne, m.in. stany pogody, zjawiska na niebie itp.;
  • nazwy pór roku, miesięcy, pór dnia.

Obecnie w Słowniku znalazły się między innymi w dużej części kompletne nazwy gatunków takich grup systematycznych, jak: grzyby, porosty, paprotniki, rośliny nasienne; chrząszcze (część), motyle (część), prostoskrzydłe, ważki, mięczaki, minogi, ryby, ptaki. W przygotowaniu mszaki; pajęczaki, owady (pozostałe grupy), wije, skorupiaki, płazy, gady, ssaki.

Prezentowana część Słownika liczy około 15 tysięcy haseł. Docelowo szacuję, że objętość Słownika sięgnie około 50 tysięcy haseł. Na razie pozostawiam otwartą kwestię cytatów do poszczególnych haseł. Do niektórych haseł je zamieszczam; zwłaszcza cytaty nawiązujące do pochodzenia nazwy. Wykaz źródeł

Zapraszam wszystkich miłośników polskiego języka przyrodniczego do dzielenia się swoimi uwagami na temat Słownika lub poszczególnych jego haseł. Mniej

ŚWIERK
1a. bot. ŚWIERK POSPOLITY <nazwa rodzimego gatunku drzewa z rodziny sosnowatych
Pinaceae (in. świerk, ś. zwyczajny; daw./lud. agleja, aglija, choina, choinka, chojka, dana,
eglija, fiżel, gedlina, giglija, gleglija, gliglija, hujka, iglina, jagielina, jagla, jaglej,
jagleja, jaglia, jaglija, jaglunka, jagła, jedlina, jegiel, jegla, jeglaczka, jeglasa, jeglaska,
jeglaszka, jegleina, jeglej, jegleja, jeglenina, jeglija, jeglijasa, jeglijina, jeglijka, jeglina,
jegliwina, jegła, jiglija, jiglina, jodła, j. czerwona, jodła świerk, leglij, leglija, rsiok, sierz,
siok, skrzeczak, skrzek, skrzeki, skwierczyna, skwierk, smerek, smereka, smrek,
smreka, smrk, smroczyna, smrok, smurecek, smurek, smyrek, sosna świerk, szmerek,
śrok, świer, świerczyna, świerka, świr, śwircek, świrczyna, świrek, świrk, świrkowe
drzewo, świrzak, tana)>:
1b. bot. <nazwa zadomowionych u nas gatunków drzew z rodziny sosnowatych>
Δ ŚWIERK BIAŁY P. glauca,
Δ ŚWIERK SITKAJSKI P. sitchensis.
1c. bot. Δ ŚWIERK ISTEBNIAŃSKI <ekotyp świerka pospolitego rosnącego w Beskidzie
Śląskim>: Tu napotkać można rozległe, naturalne siedlisko świerczyn – wysokoprodukcyjnych
rekordzistów drzewnych, takich jak na przykład świerk istebniański, osobliwość florystyczna na
skalę światową, żyjący w górskiej dziedzinie zielonego Śląska. MYCZ. Puszcz 18.
1d. bot. <nazwa innego drzewa>:
Δ ŚWIERK gw. podh. p. modrzew (europejski).

  • 1

© Copyright 1990-2025 Grzegorz Bobrowicz. Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie zdjęć i treści wymaga pisemnej zgody autora.

Powrót do góry