KOREK
1. bot. <główny składnik korkowicy, właściwa tkanka okrywająca młode łodygi i pnie starych
drzew zbudowaną z komórek o ścianach skorkowaciałych, a czasem zdrewniałych, martwych i
wypełnionych powietrzem, chroniąca wnętrze organizmu przed nadmiernym parowaniem lub
uszkodzeniem (in. felem)>
2. łow. <korkowanie głuszca>: Nie miał najmniejszej wątpliwości – po klaśnięciu korka dobiegły
go zgrzytliwe dźwięki głuchej pieśni. Łow. Pol. 1965. cyt. SH.