BUCZENIE <głos bekasa kszyka i żurawia>: Tokujący samiec [kszyka], wzleciwszy na pewną wysokość, daje nurka skośnie w dół tak, że jego pióra wpadająw wibracje, wydając głośne buczenie. (…) W pogodne poranki i wieczory buczy tak wiele samców na raz, a ich „muzyka instrumentalna” tworzy jedyny w swoim rodzaju klimat wiosny na moczarach. KŁOS. G.T. Prawdziwa 56. • Raptem z oddali po rosie nadleci buczenie bąka, raz po raz, z przestankami, jakby wyczekując na coś. WYSŁ. Echa 25.