BIAŁORZYTKA ornit. <nazwa ptaków z rodziny muchołówek Muscicapidae>:
Δ BIAŁORZYTKA PŁOWA Oenanthe isabellina, do Polski zalatuje wyjątkowo,
Δ BIAŁORZYTKA PSTRA O. pleschanka, do Polski zalatuje wyjątkowo,
Δ BIAŁORZYTKA PUSTYNNA O. deserti, do Polski zalatuje wyjątkowo,
Δ BIAŁORZYTKA RDZAWA O. hispanica, do Polski zalatuje wyjątkowo,
Δ BIAŁORZYTKA ZWYCZAJNA O. oenanthe, w Polsce lęgowa, przelotna (in. białorzytka; daw./lud. białochwostka, białogardł, białogon, białorzyt, błękitnogrzbiet, kamienniczek, k. popielaty, k. pospolity, kląskacz, kląszcz, muchołówka, m. błękitnogrzbiet, opocznik, o. białorzytek, o. białorzytka, pliszka białogardł, podkamionek, podkamionka, p. białogon, p. białorzytka, p. popielata, p. wielka, pokląskwa, p. białorzytka, rudzik siwy, trakacz): Nazwa białorzytki jest trafnie dobrana, gdyż najcharakterystyczniejszą cechą, po której zwłaszcza w locie już z daleka można poznać tego ptaka jest śnieżnobiały kuper (kuper = rzyć), świecący z daleka jak białe gęsie pióro gnane przez wiatr. SOKOŁ. Ptaki I, 296. • Towarzyszą jego [bociana czarnego] krokom obrończe głosy białorzytek. Ptaki alrmują o zbliżającym się niebezpieczeństwie. Fruwają z miejsca na miejsce, z kamienia na kamień, z wyniesionej darni na kołek sterczący z ziemi, wydają swój głos, kiwając frenetycznie ogonkiem. GOŹ. Loty 130.