BASIUR
1a. łow. p. basior.
1b. łow. daw. p. wilk: Basiury przedzierały się, węsząc tuż-tuż przy ziemi, aż stanęły, wytknąwszy
łby ponad gmatwaninę krzaków, tataraku i burych, suchych zielsk. OSSEN. W polskiej 5.