BARTNIK
1. łow. daw. <niedźwiedź (bo wyjada miód z barci); zwłaszcza młody mogący wchodzić na
drzewo; in. bartniczek>: Spostrzeżenia moje co do niedźwiedzia przemawiają przeciw istnieniu
u nas dwóch odmian: „brunatnego” i mniejszej , t.zw. „bartnika”. (…) Można przypuścić, że
teorię istniena „bartnika”, jako osobnego, mniejszego gatunku, ułatwiła przejściowa zdolność i
skłonność niedźwiedzia włażenia na drzewa, która zwykle nie przekracza jego drugiego roku
życia. BURZ. Z Karpat 130. • Potężna ciemnobrunatna sylwetka niedźwiedzia jak rzeźba,
ciosana grubym dłutem Inków, pozostawała przez dłuższą chwilę na skale. Bartnik na pewno
przekraczał dwa metry długości. KARP. Tytan 577.
2. entom. daw. p. zadarlik (trzmielaczek).