BĄCZYĆ
1. łow. <o ptaku bąku: wydawać głos>: Gdy bąk bączy, będzie deszcz.; za SL.
2. daw. <o owadach: brzęczeć>: Lipowe gaje rozlegały się od bączenia nieprzeliczonych rojów
pszczelnych. ORZESZ. Niemen. 117.