SAD łow. reg. poles. zwykle w lm sady <gromadne zlatatywanie się (sadowienie się) na określonym akwenie dzikich kaczek, powracających o świcie z nocnego żerowiska>: I zaczął się sad. Stado za stadem [kaczek] lądowało bez przerwy. Słyszeliśmy nieustanny plusk padających na wodę, trzepoczących w powietrzu i świst skrzydeł nadlatujących. Rozjaśniło się o tyle, że na tle nieba widziałem ciemne sylwetki ptaków. ŚWIĘT. Głuszce 115. • Nad jezioro przylatuje teraz dużo obcych kaczek. W odległej zatoczce gdzie gniazdowały gęsi, odbywają się poranne sady. KUCH. Lato 146. • Przed świtem ruszyć mamy łodziami na „sady”. Sady podobno nie są płoszone. (…) Co rano kacze chmary zlatują na jeziorka ukryte w zaroślach, napełniając je swoim gwarem. EJS. Przyg. 184. • Na wodzie (…) pełno było pierza, co świadczyło wymownie, iż niedawno jeszcze sady miały tu miejsce… EJS. Przyg. 196.